دو معیار زمان آگاهی روحانیت/نسبت به ورود برخی افراد به مسائل روز فقهی دغدغه مند هستم

آیت الله علیدوست ضمن اشاره به دو معیار برای تشخیص زمان آگاه بودن یک فرد، اظهار کرد: انسان عالم به زمان، مثل کسی است که زره پوشیده و اگر حادثه ای بیاید آسیبی نمی بیند.

- ، آیت الله علیدوست در نشست روحانیت و زمان آگاهی به ایراد سخنرانی پرداخت و اظهار داشت: در تراث دینی ما انسان ها خصوصاً علما به تقسیماتی منقسم شدند؛ از جمله انسان صالح و غیرصالح، سعید و شقی و ….

از جمله تقسیماتی که ما داریم، تقسیم به انسان عالم به زمان، مالک زمان، صاحب زمان و انسانی که عبد زمان است.

لذا زمان آگاهی که در عنوان صحبت من می بینید، متخذ از روایات است.

زمان آگاهی یعنی العالم بزمانه .

حالا سراغ روایت معروفی می رویم که کلینی از امام صادق (ع) روایت می کند: العالِمُ بِزَمانِهِ لا تَهجُمُ عَلَیهِ اللَّوابِس .

مشکلات اشتباه برانگیز بر عالم به زمان هجوم نمی آورد.

این روایت، مفهوم نقض دارد؛ یعنی اگر کسی عالم به زمان نباشد، دچار این مشکل می شود.

وی افزود: حدیث دیگری داریم که کمتر معروف است، ولی بسیار شنیدنی است.

امیر حکمت و بیان می فرمایند عقل از آن روی بر هوا و هوس برتری داده شده که عقل تو را مالک زمان می کند، ولی هوا و هوس و بی خردی تو را بنده زمان می کند؛ یعنی اگر بخواهیم این حدیث را محور قرار دهیم، امام می خواهند بگویند انسان هایی داریم که مالک زمان هستند.