نامه ای مشحون از مضامین عرفانی از امام به میرزا جوادآقا همدانی

امام خمینی در نامه ای عرفانی به میرزا جواد آقا همدانی بر نکته های مهمی تاکید کرده اند.

- در نامه ای عرفانی در تاریخ هفتم تیر 1314 خطاب به میرزا جواد همدانی چنین نگاشتند: "بسم اللّه الرحمن الرحیم سبحانک اللهم و بحمدک یا مَنْ لا یرتقی إلی ذروه کمال أحدیته آمال العارفین، و یقصر دون بلوغ قدس کبریائه أفکار الخائضین.

جَلَّتْ عظمتک من أن تکون شریعهً للواردین، و تقدّست أسماؤک من أن تصیر طعمهً لأوهام المتفکّرین.

لک الأحدیه الذاتیه فی الحضره الجمعیه والغیبیه، والواحدیه الفردیه فی التجلّیات الأسماییه والأعیانیه، فأنت المعبود فی عین العابدیه والمحمود فی حال الحامدیه.

ونحمدک اللهم بألسِنَتک الذاتیه فی عین الجمع والوجود علی آلائک المتجلّیه فی مَرایی الغیب والشهود، یا ظاهراً فی بطونه وباطناً فی ظهوره.

و نَستعینُک و نعوذُ بک من شرّ الوسواس الخَنّاس، القاطع طریق الإنسانیه، السالک بأولیائه فی مهوی جِهنام الطبیعه الظلمانیه، اهدنا الصراط المستقیم الذی هو البرزخیه الکبری و مقام أحدیه جمع الأسماء الحُسنی.

و صلِّ اللهم علی مبدأ الظهور و غایته، و صوره أصل النور و مادّته ـ الهیولی الاُولی ـ والبرزخ الکبری الذی دَنی فرفض التعیُّنات فتَدّلی فکان قاب قوسی الوجود و تمام دائره الغیب والشهود أو أدنی الذی هو مقام العَماء، بل لا مقام هنا