شیخ تیجان ؛ یاری از تبار بِلال ..شامگاه روز گذشته، همکار و دوست دیرینه ام جناب محمد علی شاه حسینی که متخصص و آشنا به فرهنگ قاره آفریقاست و طی دهه های گذشته در چندین کشور آفریقایی به عنوان رایزن فرهنگی ایران خدمات ارزشمندی داشته است، خبر درگذشت دوست قدیمی و مشترکمان، علامه شیخ احمد تیجان سیلا را برایم ارسال کرد. بدون درنگ با ایشان تماس گرفته و با اندوهی فراوان، جویای چگونگی وقوع این اتفاق ناگوار شدم. خاطرات مشترکمان در سیرالئون در دهه شصت و دهه های بعد در همایش ها، نشست ها و سمینارهای داخل و خارج کشور را مرور و از اخلاق و صفات نیکوی آن عالم برجسته تقریبی و نقش وحدت بخش او در سراسر آفریقا صحبت کردیم. تیجان را از نوجوانی و چند سال پیش از پیروزی انقلاب اسلامی که همراه عده ای از آفریقایی ها در قم و در دارالتبلیغ اسلامی مشغول تحصیل علوم دینی بود، می شناختم . حضور طلبه های جوان سیاهپوست در شرایط و بافت فرهنگی متفاوت آن روز کشورمان، دشواری های خود را داشت و به خاطر انگشت نما بودنشان گاهی سوژه همشهری های جوانم و یا شگفتی کودکان شهرم می شدند و این خود صبر و از خودگذشتگی زیادی را می طلبید. تیجانِ جوان، از زمانی که در سال 1353به قم آمده بود، چنین ظرفیتی را داشت و از بذله گویان وطنی می گذشت و خم به ابرو نمی آورد! او که تازیانه های استعمار و استبداد را بر تن خود و هم قاره برچسب ها: |
آخرین اخبار سرویس: |