دغدغه های افراد ترنس و رنج ناشناخته بودن

22 سال سن دارم و در تمام این سال ها جسم و روحم امنیت نداشته است؛ آرامش و امنیت زیادی که شما با آن به دنیا آمده اید و من باید آن را از دنیا می گرفته ام .

من روزهای زیادی را مثل شما درس خواندم و توانستم با یک رتبه خوب در دانشگاه پذیرفته شوم.

داشتم مسیر و رشته مورد علاقه ام را طی می کردم که بخاطر مسئله ترنس جندر بودن مجبور شدم از شغل، درس و کاری که به آن علاقه دارم دست بکشم و انصراف بدهم.

رنج من به عنوان یک ترنس شاید رنج تمام افراد جامعه نباشد، اما قطعا رنج جامعه ترنس ها است.

رنج نادیده گرفته شدن و ناشناخته بودن که اگر من برای جامعه شناخته شده بودم یا حداقل شناخت درستی نسبت به من داشتند، این گونه با ما رفتار نمی شد.

اگر در معرفی من عبارت اختلال یا بیماری ترنس جندر را عنوان نمی کردند، همانطور که سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده ترنس جندر یک هویت و بیماری نیست؛ من الان شاغل بودم و مجبور نبودم برای تمام آدم های داخل مترو، آدم هایی که در خیابان با من برخورد می کنند، خودم را از ابتدا توضیح بدهم؛ برای آدم هایی که صرفا آدم های بدی نیستند، بلکه فقط نمی دانند.

شاید اگر هویت و مشکل ما شناخته شده بود، مثل تمام انسان هایی که خدا از روح خودش در آنها دمیده، من نیز برای توصیف خودم، روحم و جسمم و اصلاح خطاها و برداشت های مردم در این مسیر طولانی نبودم.