«احضار» پرونده سریال های ماورایی را تا کِی می بندد؟

محافظه کاری در طرح موضوعات ماورایی؛ مساله ی دیگری که در این مدت برای احضار مطرح شد.

برخی انتظار داشتند که تجربه سریال های نسبتا موفق در این گونه نمایشی، تلویزیون را به سمت مجموعه ای پخته تر سوق داده باشد که البته در جهت برداشتن برخی خط قرمزها هم حرکت کند.

اما احضار نه تنها نتوانست خط قرمزهای سریال های ماورایی را جا به جا کند که حتی یک گام هم به عقب برداشته بود.

فهیم در این زمینه با اعتقاد به اینکه احضار نسبت به دیگر کارهای علیرضا افخمی (کارگردان سریال) نقطه مثبتی تلقی نمی شود، تصریح کرده بود که احضار کار محافظه کارانه ای است؛ یعنی از موضع محافظه کارانه و دست و پا شکسته به موضوع خودش نزدیک شده است؛ اساسا این کار ژانری نیست.

او یک فرشته بود در گونه ماورایی با مولفه های سینمای ترس، نوشته و ساخته شد اما در احضار این اتفاق نیفتاده و محوریت داستان با گونه ماورایی نیست.

علی خودسیانی ـ نویسنده و کارگردان ـ هم درباره احضار گفته بود: کسانی که در صدر نشسته اند، مثل مدیران، تاثیرگذارند.

آن زمان که ساخت چنین سریال هایی آغاز شد، خیلی ها نسبت به ساخت چنین سریال هایی (گونه ماورا) اعتراض می کردند.

همین حالا هم سازندگان احضار دست و پا شکسته جلو آمده اند و دغدغه توجیه کردن دارند؛ اینکه برای مثال توضیح بدهند احضار روح شرعا درست است یا نه.