تشویق فرهنگ ریاکاری در فوتبال ایرانی/ احسان محمدی

این کار تشویق و ترویج ریاکاری است.

افراد در فضای عمومی پنهان می کنند و چون به خلوت می روند ده برابر در بروز هیجانات اغراق می کنند، حتی ممکن است به صورت ناشناس در فضای مجازی همان حس خفه شده را بروز دهند.

- عصرایران؛ احسان محمدی- بعید می دانم در هیچ فرهنگی همپای ما در نکوهش ریاکاری حرف، شعر، ضرب المثل، پند و اندرز بتوان یافت.

از بام تا شام همدیگر را به صداقت تشویق می کنیم و اینکه چه خوبه آدم حرف دل و واقعیتش رو پنهان نکنه! و البته به صورت همزمان در فوتبال با حمله و توهین باعث می شویم افراد دست به ریاکاری در مورد علایق شان بزنند.

اینکه هوادار چه تیمی هستند.

تقریباً هیچ مجری تلویزیون، بازیگر تلویزیون و سینما، روزنامه نگار، مدیر و.

را نمی توان مثال زد که اگر ذره ای به تیمی ابراز علاقه کرده، هواداران تیم رقیب (یا دست کم خیلی از آنها) به او نتاخته اند، فحاشی نکرده اند، در فضای مجازی یا خیابان به او نگفته اند حیف شما نیست طرفدار فلان تیمی؟ و.

این اتفاق برای اهل رسانه های ورزشی هم وجود دارد.

به هم توصیه می کنند که یه وقت لو ندی طرفدار چه تیمی هستی! و این آغاز ریاکاری است.

سرآغاز گفتن این جمله کلیشه ای، دروغ و سر تا پا ریاکارانه: من طرفدار هیچ تیمی نیستم و برایم فرق نمی کنه! مگر می شود در حوزه فوتبال کار کرد و واقعاً برد و باخت هیچ تیمی برای