شیراز بی مثال

اوایل دهه هشتاد بود که شورای اسلامی شیراز، طرحی را تصویب کرد که بر اساس آن، نیمه اردیبهشت، روز شیراز نامیده شود، مصوبه ای که بعد از تایید مجلس شورای اسلامی، - در تقویم جلالی، جای گرفت و اکنون حدود بیست سال از آن روز می گذرد و هنوز و علیرغم تصور بسیاری، شیراز آنگونه که باید، به جهان که هیچ به ایران هم شناسانده نشده است.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، امروز قطعا بخشی از ایرانیان هم شیراز را با حرم مطهر شاهچراغ(ع) و آرامگاه های حافظ و سعدی و شاید مسجد نصیرالملک و البته باغ ارم بشناسند؛ اما از دیگر داشته ها و ظرفیت های این شهر و پیشینه ای که در عرفان و فلسفه و علم و نیکوکاری و .

داشته، یا داشته های هنری اش از نقره کاری و خاتم و قلم زنی و.

تا تئاتر و سینما و نقاشی و دیگر هنرها، کمتر اطلاع کافی دارند.

امروز بسیاری از مردم ایران، حتی متولیان شهرداری، شیراز را با تخت جمشید گره می زنند، حال آنکه شهرراز، جایی و جلوه گاه تاریخ هخامنشی، جایی دیگر است.

شیراز، شهر راز، شهر گنبدهای سبز امام زادگان و مقبره هزار عارف، خاستگاه بزرگان علم و ادب و هنر، فرزند پاک ایران زمین و نگینی بر انگشتر ایران همیشه سرافراز، است؛ شهری که شهره به بهار و پاییز است و به همین دلیل، ابتدای اردیبهشت و آغاز شکفتن شکوفه های نارنج و پرشدن ریه های شهر از عطری مسحور کننده را روز بزر�