ساختارِ چاپلوسی در جهانِ سوم

92 درصد مردم ژاپن برای بخش خصوصی کار می کنند.

این در حالی است که معاش و زندگی اقتصادی 77 درصد مردم کوبا در بخش دولتی است.

- چاپلوسی در ذاتِ بشر است؟ بررسی جوامعی مانند کره جنوبی، دانمارک، سنگاپور و سوییس شکی به جای نمی گذارد که انسان ها چاپلوسی را می آموزند.

شاید چاپلوسی با دروغ، حیله گری، اغراق، ترس و عصبانیت فرقی نداشته باشد زیرا که عموم این ویژگی های منفی را انسان ها در ساختارهایی که زندگی می کنند، می آموزند، به آن عادت می کنند، در ناخودآگاهشان به طور خودکار وارد می نمایند و سپس به نسل های بعدی منتقل می کنند.

از این رو، اگر بخواهیم ساختار چاپلوسی را واکاوی کنیم ضرورتاً باید محیطی را مطالعه کنیم که انسان ها در آن پرورش یافته و این عادت را درونی می کنند.

تعریفِ استاندارد چاپلوسی (Sycophancy)، بزرگ نشان دادن، خاص معرفی کردن و موفق جلوه دادن یک مقام دولتی یا معروف برای کسبِ امتیاز است.

هرچند امتیاز می تواند شامل موارد مختلفی باشد ولی انتهای چاپلوسی، دسترسی به پول و امکانات مادی است.

اگر هدفِ اولیه چاپلوسی را به قدرت رسیدن وسِمَت پیدا کردن تلقی کنیم، خودِ سِمت و مقام نیز به پول، امکانات و تسهیلات منتهی می شوند.

به نظر می رسد چاپلوسی را می توان در دو علتِ زیر واکاوی کرد: الف: ساختار اقتصادی یک کشور تقریباً عموم کشورهای جهانِ سوم دار�