از تخریب مجسمه تکم چی تا دیوارنویسی

پس از کندن یادگاری بر روی تنه ی درختان و نوشتن یادگاری روی آثار تخت جشمید و رساندن حرف دل به معشوق با دیوارنویسی در شهر، این بار وندالیسم به دیوارهای مسجد کبود رسید.

- اقیانوس را به حوز نمی دهم جمله ای بی محتوا و کاملا در شان یک وندال که بر روی دیوار فیروزه ی جهان اسلام با اسپری به یادگار نوشته شده است و تصویر آن چند روزی است که در شبکه های مجازی دست به دست می شود.

شاید این فرد ناشناس از کاری که انجام داده، پشیمان نباشد و انتشار مکرر تصویر دیوارنویسی سبب رضایت خاطر یک فرد وندال شود؛ - وندال به کسی اطلاق می شود که با آگاهی کامل اموال عمومی را تخریب کرده و چهره ی شهر را با زیر پا گذاشتن حق شهروندی تخریب کند-.

این اولین باری نیست که شاهد یک حرکت وندالیستی در سطح شهر هستیم و در دل هر اثر تاریخی، نوشته یا کنده ای از مسافران و رهگذرانی که هیچ از تاریخ و ارزش یک اثر تاریخی نمی دانند، به یادگار مانده است که این بار هم مسجد کبود به عنوان فیروزه ی جهان اسلام، قربانی افکار مخرب یک وندالیست شد.

برخی از صاحب نظران نیز، رادیکال و یا لیبرال بودن بیش از حد والدین و نشان دادن عدالت خواهی توسط گروه سرکوب شده در جامعه را و معطوف شدن غریزه ی مرگ و پرخاشگری به بیرون در نظریه ی فروید را از علل تمایل به وندالیسم عنوان می کنند.