درنگی بر «اوراق» ارمغان

مطلبی که می خوانید یادداشت علی یاری بر دفتر شعر «اوراق» سروده ارمغان بهداروند است.

- ایسنا/خوزستان مطلبی که می خوانید یادداشت علی یاری بر دفتر شعر اوراق سروده ارمغان بهداروند است.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، وی می نویسد: اوراق پنجمین دفترِ شعر ارمغان بهداروند است که گزیده ای از چهار دفتر پیشین اوست؛ مخاطب ممنوع، به من که رسیدی بپیچ، اندیمشک پلاک 9، اهل قبور.

اوراق را نشر خوزان چاپ کرده است.

چهار نقد از استاد عبدالعلی دستغیب (در سه یادداشت) بر شعرهای ارمغان، پیوست این مجموعه است.

شعرِ ارمغان، شعری است که با هزار رگ وپی با زمانه اش گره خورده است.

شعرش آینه روزگار است.

صاف و صیقل خورده است.

از هر زاویه ای که بنگری رشته ای از این پیوند در شعر او به چشم می آید؛ بی آنکه این همسایگی با روزگار، از مرز شعر گذشته باشد و به شعار گراییده باشد.

ارمغان، انسانی است با جانی دردمند و سخن اش که از جانِ او برمی آید، ناگزیر اندوهناک است و خواننده را در پیچ وخمِ سطرهایی به دنبال می کشاند که خراشی بر پیشانی و زخمی بر پهلو دارند.

زبان ارمغان، زبانی عاطفی، نرم آهنگ و مخیّل است.

شعرِ او میدانِ بازی مجازهای متراکم و جان بخشی به هر چیزی است.

نشانه ها در شعر او از دلالت های اول مرتبه با شتاب بسیار می گذرند و به دلالت دوم مرتبه و تأویل مندی و تأویل پذیری می رسن�