تو روزه خوار نیستی عزیز!/ با غم روزه نگرفتن سالمندان چه کنیم؟

بچه که بودیم سحر ماه مبارک والدین بیدارمان می کردند.

حالا اما خیلی از آن ایام گذشته، وقتی گِردِ سفره افطار و سحر می نشینیم گویی دنیا روی سر برخی از همان والدین آوار می شود که به دستور پزشک منع شده اند از روزه داری.

- سلب توفیق قلمداد می کنند نه مجوز پزشکی .

بدترین کار در چنین شرایطی توضیح واضحات به سالمند و بهترین شیوه صبوری ، همدردی و درایت خواهد بود.

این سه گام کاربردی و به اصطلاح امتحان پس داده حاصل مشاوره ما با یک سالمندیار است.

***گام اول؛ صبوری این جمله ها آشنا نیست؟! ای بابا، عزیز من! همان خدایی که گفته باید روزه بگیرید همان خدا هم روزه ای که به سلامتی روزه دار ضرر برساند را حرام کرده / ببین نشدها! دوباره ماه رمضان شد و تو همان حرف های پارسال را می زنی.

حرف خدا را قبول نداری؟ روزه واجب نیست به تو.

/ خدا بهتر می داند یا من و تو؟ همین الان دکتر به من هم بگوید، روزه برایم ضرر دارد و نباید بگیرم، یک چشم می گویم و ختم کلام.

انقدر خودت را اذیت نکن.

/ روزه که فقط به نخوردن و نیاشامیدن نیست.

دو صفحه قرآن بخوان، دو رکعت نماز و یک تسبیح صلوات از من هم روزه دارتری.

و.

این جمله ها اگر کمک حال بود چرا این غم را از دل سالمند نشسته و نبرده؟ چرا ما کلافه ایم که چرا تا ماه خدا می آید دوباره باید گِله و گریه سالمندمان را ببینیم که برایش سخت