عطار؛ آن که جان بخشید و ایمان، خاک را

در کنار 6 ضلعی با شکوه فردوسی، مولانا، سعدی، حافظ، نظامی و خیام نمی توان از عطار به مثابه روح این فرهنگ گذشت.

- عصر ایران؛ مهرداد خدیر- هرچند کاخ رفیع و باشکوه و هزار ساله زبان و ادبیات فارسی را بر چهار ستون (فردوسی، مولانا، سعدی و حافظ) استوار و برافراشته می دانیم و برخی هم البته با افزودن نظامی و خیام، 6 ضلعی ترسیم می کنند اما جدای فرم و از حیث روح و محتوا، نمی توان از نام عطار گذشت که روح این پیکره است.

چنان که پیشتر هم نوشته ام از بخت یاری های ماست که با فرزند برومند دیگری از کدکن - محمد رضا شفیعی کدکنی- هم روزگاریم که بخش غالب عمر خود را به ویرایش و بازخوانی آثار عطار اختصاص داده و اکنون متون پیراسته ای از آثار او خصوصا تذکره الاولیا در دست ماست.

تذکره الاولیا، شرح حال و زندگی نامه قریب 100 تن از چهره های برجسته فرهنگ ایرانی و اسلامی است که اگرچه با افسانه هایی آمیخته است اما بسیار خواندنی است و پس از 700 سال حس و حال خوبی می دهد.

این نویسنده درباره عرفان هیچ تعریفی را رساتر و فرادینی تر از آنچه دکتر نصرالله پورجوادی گفته است نیافتم و به بهانه یاد عطار نیشابوری که قله نشین آن است، این تعریف را از آن رو می آورم که همب ا یاد عطار مناسبت دارد و با نگاه زیبایی شناسیک و مدرن امروزین سازگار است.