دلنوشته ای برای سیزده بدر کرونایی

نحوست در جامعه ای که فقر و فساد و ظلم و تبعیض و جهل سربر آورده، میدانِ جولان پیدا می کند و با اراده استوار حاکمان در علت یابی این پدیده ها و مبارزه علمی و عملی با آنهاست که رخت بر می بندد.

- تابش گفت: نحوست در جامعه ای که فقر و فساد و ظلم و تبعیض و جهل سربر آورده، میدانِ جولان پیدا می کند و با اراده استوار حاکمان در علت یابی این پدیده ها و مبارزه علمی و عملی با آنهاست که رخت بر می بندد.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، محمدرضا تابش در یادداشتی با عنوان سیزده بدر آن هم از نوع کروناییش نوشت: زندگی در متن جامعه و با مردم مزه می دهد و معنا پیدا می کند.

امسال هم به توصیه وزارت بهداشت و برای دومین سال پیاپی از مردم خواسته شد روز طبیعت به پارک ها نروند و در خانه بمانند؛ سحرگاه سیزدهم فروردین ماه1400، از خانه بیرون می زنم.

خیابان خلوت است، مسجد و بوستان هم انگار اختصاصی است.

گویی همه اینها متعلق به من است و اگر اینگونه بود چه ثمر و بهره ای برایم داشت.

مگر با خود چه خواهیم برد؟! آنچه می ماند عمل نیک است و یاد خیر.

در پارک که راه می روم، فکر می کنم به رمز و راز هستی.

جهان آفرینش.

هدف از خلقت انسان.

علم و جهل.

کرونا و عجز بشر در مقابله با آن.

آمده ام راه بروم و طبیعت را آن هم قبل از طلوع آفتاب روز سیزده پاس بدارم و تمدد روحیه ای داشته باشم.