مشعل کاوه، نوید نوروز

«در برخی مناطق کردستان مشعل کاوه آهنگر افروخته می شود و بر بلندای شهر یا روستا قرار می گیرد و بعد همچون همه ایرانیان خانه ها رفته و لباس ها نو می شود.

- در برخی مناطق کردستان مشعل کاوه آهنگر افروخته می شود و بر بلندای شهر یا روستا قرار می گیرد و بعد همچون همه ایرانیان خانه ها رفته و لباس ها نو می شود.

ضحکاک زمستان مرده است.

حالا وقت تازه کردن دیدار و نو کردن دوستی ها و نو شدن رؤیاها و آرزوهاست.

به گزارش ایسنا، روزنامه ایران نوشت: سر شب هر کسی شالی بلند برمی داشت و به پشت بام می رفت و از خانه این همسایه به خانه آن همسایه، شالش را جلوی پنجره باز و روشن حیاط آویزان می کرد.

صاحبخانه که از قبل طبقی پر از تخم مرغ رنگ کرده و سنجد و کشمش و گردو یا چند جفت جوراب و کاسه ای شکلات آماده کرده بود، مشتی هدیه به پر شال ناشناس می بست و داد می زد نوروزت مبارک به امید خدا سال دلخوشی باشد.

تا همین سال های نه چندان دور که هنوز معماری شهرستان ها تهرانیزه نشده بود و پشت بام ها به هم راه داشت، در شمالغرب ایران از آذربایجان تا کردستان شالگردش یا شال سالاماخ به راه بود.

آنهایی که نامزد داشتند، یکی - دو روز قبل یواشکی رنگ شال را لو می دادند؛ شال زرد با گل های ریز قرمز و ماه و ستاره بنفش.