کارگرانی که صدایشان شنیده نمی شود

طبق قانون در قبال کارِ هم ارزش، حقوق برابر باید وجود داشته باشد؛ اما در شهرداری تهران همیشه کارگران کار کردند و کارمندان بردند و در روابط پیمانکاری هم تمام قوانین زیر سوال رفته است.

به گزارش خبرنگار ایلنا، صدایشان شنیده نمی شود؛ کارگرانِ پیمانکاری، ضعیف ترینِ گروه کارگران هستند و کارگرانِ پیمانکاریِ شهرداری تقریبا بی پناه ترینِ آن ها.

خیلی هایشان کارگرانِ ساده هستند؛ رفتگران، پارکبانان، کارگرانِ فضای سبز، نیروهای شهربان، معبربان، حریم بان و دیگرانی که حتی برای دریافتِ مطالباتِ مزدی و حق بیمه ی خود دستشان به جایی بند نیست.

نیروهایی خدماتی که چون تخصص خاصی ندارند و تعدادشان هم بسیار است، مجبورند در مقابل کارفرما سرخم کنند! از بین شرکتهای پیمانکاری، پیمانکاری های شهرداری بی دروپیکرترین‎ها هستند.

آن ها چون دستشان برای استفاده از نیروی کارِ ضعیف و ارزان قیمت باز است و از طرفی هم نظارتی بر آن ها نیست، خیلی راحتتر می توانند قوانین را زیر پا بگذارند.

چه بسا از زنان و کودکان نیز استفاده کنند و سود بیشتری به جیب بزنند! بیشترین کار را می کشند و کمترین حقوق را هم می دهند.

درست همین امسال زمانی که بسیاری از گروه های شغلی می توانستد دورکاری کنند و برای امنیتِ جانشان در خانه بمانند، همین کارگران خدمات شهری مجبور بودند در شرا