روزی که همه شرمنده مهدی فتحی شدیم!

آخرین ساعت های 29 اسفند سال 1382 هنوز عده ای درگیر کم و کسری هفت سین خود بودند، تعدادی دیگر چمدان های خود را وارسی می کردند که چیزی را برای سفر نوروزی از قلم نینداخته باشند، - آخرین ساعت های 29 اسفند سال 1382 هنوز عده ای درگیر کم و کسری هفت سین خود بودند، تعدادی دیگر چمدان های خود را وارسی می کردند که چیزی را برای سفر نوروزی از قلم نینداخته باشند، بازیگر بی تکرار ما اما ترجیح می داد این نو شدن را به گونه ای دیگر رقم بزند؛ او نه یک شهر جدید، نه یک سال جدید بلکه جهانی تازه را خواهان بود.

مهدی فتحی در واپسین ساعت های سال 1382 از نو شکفت.

به گزارش ایسنا، قصه قصه مرگ است؛ قصه تکراری و پرغصه این روزها اما نمی خواهیم کام مان را تلخ تر از این کنیم که زندگی به اندازه کافی در این سال ها به ما سخت گرفته است.

نمی خواهیم برای مهدی فتحی و کوچ غریبانه اش مرثیه سرایی کنیم که بعد از این همه سال به چه کار می آید؟! نمی خواهیم بگوییم در زندگی اش قدر ندید که آیین مرده پرستی است.

تکرار این داستان غمبار در ایسنا فقط یک دلیل دارد و همان کوروسوی امیدی که هنوز در جان مان می دمد، ما را بر آن داشت تا آن را بار دیگر مرور کنیم که شاید عبرتی باشد و تلنگری که جلو فجایع بعدی را بگیریم.