درنگی بر مناجات شعبانیه

مناجات شعبانیه به نحو مرسل از حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) نقل شده است و سید بن طاووس در اقبال الاعمال و نیز شیخ طوسی در مصباح المتهجّد آن را با اندک تفاوتی در عبارات ذکر نموده است.

- مناجات شعبانیه از معدود ادعیه و مناجاتی است که تمامی ائمه معصومین(ع) به خواندن آن مبادرت ورزیده اند و این خود حکایت از اهمیت این مناجات دارد.

علامه مجلسی که از بزرگان علم حدیث و رجال است، سند آن را معتبر دانسته است.

این مناجات به نحو مرسل از حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) نقل شده است و سید بن طاووس در اقبال الاعمال و نیز شیخ طوسی در مصباح المتهجّد آن را با اندک تفاوتی در عبارات ذکر نموده و سپس در کتاب های دیگری چون مفاتیج الجنان و صحیفه علویه به نقل از کتب قدما آمده است.

مناجات شعبانیه چنان که از نامش پیداست، مرتبط با ماه شعبان المعظم است ولی همان طور که بزرگان اهل معرفت گفته اند، به جهت مضامین عالیه و بعضاً بی نظیر آن، هرگاه که حالی برای بنده ای پیش آید و قصد حضرت محبوب کند و حضور قلبی داشته باشیم، در تمام ایام سال، می توان از این فرازهای زیبا و پرمغز معرفتی بهره جست و با این کلمات حضرت امیر(ع) کلام، به درگاه ربوبی راز و نیاز کرد.