زخم پیدا

15دردی به نام جذام در اسناد تاریخی روایت شده است که در سال های دهه 20 تا اواخر دهه 40، جذام از جمله بیماری های عفونی بوده که به کابوس جمعی ایرانیان تبدیل شده و عموم مردم در آن زمان به واسطه ناشناخته بودن دلایل بروز آن از ابتلای به این بیماری هراس داشتند.

مبتلایان به این بیماری که جذام جسمشان را رنجور کرده است، امروز هم هراس دارند اما این بار نه از ناشناخته بودن بیماری بلکه از تنهایی و رها شدن.

گفته می شود که در گذشته تعداد زیادی از بیماران جذامی از اقصا نقاط ایران برای طلب شفا راهی مشهد می شدند و پس از زیارت امام رضا(ع) در این شهر ماندگار می شدند به همین خاطر است که شهرکی در اختیار این بیماران قرار گرفته است و در حال حاضر بیماران جذامی نیز به دور از مردم عادی در شهرکی جدا زندگی می کنند.

این شهرک به جایی تبدیل شده است که جذامی ها بیش از آنکه باید در سکوتشان غرق شده اند.

شهرکی با 38 خانوار که حضورشان در کنار هم کمی از غربت تنهایی و زندگی به دور از مردم عادی را کم می کند.

البته این تنهایی وشهرک نشینی تنها میراث جذام برای آن ها نیست و حال باید تنها جایی که برای زندگی داشته اند را به اجبار برخی از نهادها و دستگاه ها ترک کنند؛ مدتی است دانشگاه علوم پزشکی مشهد ادعا می کند زمین شهرک متعلق به این نهاد بوده و حال با توجه به احتیاج خود این نهاد