مرگ تدریجی رشته های مهندسی در ایران

این در حالی است که دکتر غلامحسین رحیمی معاون پژوهش و فناوری وزارت علوم نیز چند روز پیش در نشست روسای پارک های علم و فناوری اعلام کرد؛ ایران در رشته های مهندسی رتبه جهانی 10 و 11 را از آن خود کرده است .

خبری که شنیدن آن می تواند مخاطب به خصوص دانشجویان و فارغ التحصیلان این رشته ها را هم خوشحال و هم غمگین کند.

خوشحال از جهت رتبه خوبی که در آن تحصیل می کنند و غمگین ازآن جهت که در رشته های برتری که تحصیل کرده اند باید نگران آینده شغلی باشند، بنابراین حکایت وضعیت رشته های مهندسی در ایران ما را یاد ضرب المثل درون مرا می کشد از بیرون شما را را دارد.

زیرا اگر چه مسئولان و مدیران ارشد آموزش عالی با استناد به آمار و ارقام های مختلف خبر از توسعه و پیشرفت رشته های و مهندسی در کشور می دهنند.

اما واقعیت درون دانشگاه ها و حرف دل اساتید، دانشجویان و فارغ التحصیلان این رشته ها، از بحرانی بودن و بی توجهی به این رشته ها در کشور خبرمی دهد و گویا هنوز برنامه ریزان و سیاست گذاران عرصه های علمی و آموزشی و همچنین سایر سیستم های تاثیرگذار به اهمیت رشته های فنی و مهندسی در توسعه پی نبرده و نمی دانند بدون علوم پایه از جمله رشته های فنی و مهندسی هر کار علمی اساسی، ناقص و ناتمام است.