سروده ای برای آیت الله سید علی آقا قاضی طباطبایی

عندلیب تهرانی با توجه به چاپ کتاب کهکشان نیستی (رمانی درباره زندگی آیت الله سید علی قاضی طباطبایی) شعری برای ایشان سروده است.

- جی پلاس : عندلیب تهرانی در قصیده ای اینگونه درباره آیت الله سید علی قاضی با توجه به انتشار کتاب کهکشان نیستی(1) سروده است: عالَم خَموش بود و به غیر از خدا نبود پس آفرید عشق ز حُسنِ خود آن وَدود آنی خیال کرد و بگفتا که باش! شد وز سیلیِ کَبد رخِ انسان چه شد؟ کبود! یزدانِ ممتحِن ورقی زد به لوحِ خود آنگاه بندگانِ خودش را بیازمود در جانِ هرکسی ز میِ تلخِ عشق ریخت (هَلْ مِنْ مَزیدْ) را فقط از اندکی شنود پس آدمی به مزرعِ دنیا روانه شد تا روزِ حشر فاش ببیند چه ها درود! خلقی به یادِ جامِ ازل، مِی پرست شد! قومی شرابِ تلخ چشیدند در سجود القصه روزگار ورق خورد و جز کمی دُردی کشِ شرابِ الهی کسی نبود ساکت زمانه، تیره جهان، عرصه سردِ سرد سالک روانه، عرش نهان، ارض دودِ دود تا شامِ سردِ مولَویان رو کند به صبح شمسی دگر ز طارمِ تبریز رو نمود از کودکی به بازیِ طفلانه دل نبست مردم اسیرِ شهوت و او در پیِ شهود از محنتِ زمانه اگر خلق خسته اند دل خسته است عاشقِ دل داده از وجود جز وصلِ یار در سرش اندیشه ای نداشت جز عشق هرچه در دلِ خود بود را زدود خود را به اهتمام به دریادلان رساند هر زنده دل به جانبِ دریا روَد چو رود با عقلِ سرخ غرقه�