پایان محمدرضاشاه

برای حکومتی که به آخر خط رسیده بود نه لبخند و دلجویی جعفر شریف امامی به کار آمد نه حکومت نظامی و سخت گیری غلامرضا ازهاری نجات بخش شد.

شاپور بختیار هم که در پایان ماجرا دولت را به دست گرفت از پیش باخته بود.

- برای حکومتی که به آخر خط رسیده بود نه لبخند و دلجویی جعفر شریف امامی به کار آمد نه حکومت نظامی و سخت گیری غلامرضا ازهاری نجات بخش شد.

شاپور بختیار هم که در پایان ماجرا دولت را به دست گرفت از پیش باخته بود.

مساله مخالفان، خود محمدرضاشاه و اصل حکومت او بود و تغییر نخست وزیر و دست به دست شدن دولت، آنان را سرد و آرام نمی کرد.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، روزنامه اعتماد نوشت: راستش این پرسش که سقوط سلطنت پهلوی از چه زمانی اجتناب ناپذیر شد پاسخی قطعی ندارد و به قول یرواند آبراهامیان هر جور وقایع نگاری ای می تواند بحث برانگیز باشد و مخالفت هایی در پی بیاورد.

در ایران آن سال ها نه جنگ بود و نه قحطی فراگیر و نه حتی شورش دهقانان یا کارگران که یعنی از هیچکدام از پدیده هایی که قابله های انقلاب خوانده می شوند خبری نبود.

از دید بیشتر ناظران بیرونی (و نه همه آنها) حکومت آن زمان ایران – حداقل تا زمستان سال 57 – حکومتی محکم و پابرجا و متکی به پول نفت و ارتشی بزرگ و تشکیلاتی مخوف به نام ساواک بود و هیچ جریان مخالفی توان هماوردی با آن را نداشت.