از عصای موسی تا راه شهدا

راه شهدا همان راهی است که موسی با عصایش، ابراهیم با تبرش، علی با ذوالفقارش و حسین با خونش در آن قدم نهادند و شهدا نیز آن را ادامه دادند.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از دزفول، مریم صاحب محمدی نژاد: آسمان امروز غبار از روی خود شسته و نسیم به میهمانی شهر آمده بود، به رسم ادب همه در مسیر به صف مانده بودند.

همین یک هفته پیش بود که شهر بوی پیراهن یوسف را گرفته بود اما امروز هم پیر و جوان آمده بودند تا عطر کربلایی عاشقان پسر فاطمه را استشمام کنند.

  دوباره گویی و اغراق نمی کنم از لحظه ای که خبر بازگشتشان را آورده بودند شهر سرشار از حسی سراسر زیبا شده بود همه چشم انتظار رسیدنشان بودند اما.

.

اما این بار مادری برای استقبال از پیکر فرزندش نمی رود، این بار قد خمیده پدری جلوی آمدن پسرش بلند نمی شود.

این بار مسیر آمدن سرشار از دل تنگی و غربت است.

شهیدان ناصر علی بنگی، علیرضا روغنی و علی گلشن زاده پس از 38 سال دوری به دیار خود بازگشتند اما اندکی دیر.

مادرانشان با چشمی منتظر و پدران شان با بغضی خورده شده در دنیایی که 38 سالش در فراق، جدایی و گمنامی فرزندانشان گذشته بود چشم بر دنیا بسته بودند.

شاید امروز خیلی ها آمده بودند تا مادران شهدا دلواپس تنهای پسرانشان نباشند.