ظریف: پس از پایان مسئولیتم می توانم واقعیات را بگویم

محمدجواد ظریف وقتی در قامت یک دولتمرد به جامعه ایرانی بیشتر معرفی شد در مرداد 92 و در جریان معرفی به عنوان وزیر امور خارجه دولت اول حسن روحانی بود که با تن صدایی قدرتمند و کلماتی محکم و البته چهره ای متفاوت با دولتمردان جمهوری اسلامی.

او در آن جلسه پر تنش نه تنها تلاش نمی کرد که نمایندگان را به هر وسیله ای برای رای اعتماد به خودش متقاعد کند، بلکه حتی گفته بود: من طالب این مسوولیت نبودم و تلاش فراوان کردم تا برادر بزرگوار خود آقای روحانی را متقاعد کنم که این وظیفه را بر عهده من قرار ندهد.

مردی که اگرچه سال ها در نمایندگی ایران در سازمان ملل حضور داشت و در یکی از مقاطع مهم تاریخ ایران یعنی مسایل مربوط به پذیرش قطعنامه 598 و پایان جنگ ایران وعراق، حضوری تاثیرگذار داشت.

با این همه آشنایی بیشتر ملت با او از آن روز گرم مردادماه شروع شد.

اما خیلی زود از میان دولتمردانی که چندین دهه سابقه حضور در ذهن و زبان ایرانیان را داشتند، به شخصیتی محبوب بدل شد، اگرچه به همان اندازه در میان برخی گروه های تندرو و محافل افراطی و بی توجه به منافع ملی، نیز چهره ای نامحبوب بود.

اما مذاکرات نفس گیر و البته مقتدرانه او با وزرای خارجه 6 کشور قدرتمند جهان در جریان برجام از او یک برند ساخته بود؛ برای نشان دادن مذاکره، عزت، اعتماد به نفس و ترجیح منافع ملی ب�