دختران 30 درصد کمتر از پسران «آرزو» می کنند

خودپنداره منتقل شده از سوی خود، خانواده و جامعه به پسران بسیار دقیق و شفاف است اما چرا این خودپنداره به دختران منتقل نمی شود؟ - به گزارش سایت قطره و به نقل ازتابناک به نقل از روزنامه شهروند، اگر نوجوانی رویایی داشته و عاشق رسیدن به آن باشد شب و روز به آن فکر می کند؛ اگر واقعا هدفش را دوست داشته باشد، حتما برای رسیدن به آن تلاش هم می کند.

این صحبت های نازگل است؛ دختر 14 ساله ای که در یک شهر صنعتی زندگی می کند و تقریبا همه جور امکاناتی برای فکر کردن به آرزوهایش دارد و تنها مانعی که حاضر است با آن بجنگد، مخالفت احتمالی خانواده اش است.

نوجوانی دوره ای است که افراد به یک بلوغ فکری و شناخت نسبی نسبت به خود و علایق شان می رسند؛ به علاوه به نوع ابتدایی از قوه تشخیص و تصمیم گیری در مورد آینده دست پیدا می کنند.

بعضی از نوجوان ها آرزو های رنگارنگ زیادی دارند که شاید سال به سال تغییر کند، اما بیشتر آن ها در همین سنین به اصلی ترین خواسته درونی خود به عنوان آرزو می رسند.

یک هدف بزرگ که همه تلاش و تمرکزشان را می گذارند تا به آن برسند.

اما چه می شود که برخی نوجوانان هیچ تعریف و تصویر ذهنی از آرزو ندارند؟ جنسیت و سطح فرهنگی و اجتماعی خانواده در کنار برخورداری از امکانات آموزشی و تربیتی بدون شک در ساخته شدن آرزوی ذهنی در نوجوان مهم ترین تاثیرگذاری را دارد.