مهمانداری قطار؛ شغلی پر تِکان روی دو تکه آهن

یک مهماندار باید بیش از اندازه صبور و علاقمند به کارش باشد زیرا این کار فشار روانی بسیاری دارد و بارها غرور یک مهماندار در قطار شکسته می شود - کل زندگی ما روی دو تا تیکه آهن موازیه؛ اونم نه ثابت.

هی داریم تکون میخوریم.

ریل و قطار چیه؟ همینه دیگه.

ریل، دو تا آهنه کنار هم که هر چی هم برن، به هم نمیرسن.

قطار هم که فقط تکونه.

اعتراض تعدادی از مهمانداران قطار تهران - خرمشهر به شرایط شغلی خود، تیرماه سال 98 قطار دارد می پیچد.

چای داخل لیوان، شیب دار می شود و کمی هم می ریزد داخل سینی.

عذرخواهی می کند و یک بسته کوچک که دو حبه قند داخلش هست، می گذارد کنار چای: شما فکر کن یه بار با قطار میری مسافرت چقدر خسته میشی؟ یا اگه یه شب نخوابی چقدر روت تاثیر میذاره و کِسل میشی؟ حالا ببین ما چی می کشیم.

عمر ما توی رفت و برگشت میگذره.

هر جا می رسیم باید برگردیم.

گذشته از اینا، تکونای قطار، سر و صدا، شب نخوابیدنا و سر و کله زدن با بعضی مسافرا خیلی وقتا غیرقابل تحمله.

اونوقت واسه چقدر؟ ماهی 4 و نیم.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا؛ هفت سالی می شود که مهماندار قطار است.

لیسانس دارد و بعد از خدمت سربازی از طریق یکی از آشنایان وارد این کار شده است.

در مصاحبه کاری قبول شده و بعد از گذراندن دوره دو ماهه مهمانداری، شروع به کار کرده است.