قلعه ای از دل تاریخ

همین که سرانگشتان دستت کوبه دروازه قدیمی قلعه را لمس می کند، گویی حس عجیبی سرتاسر وجودت را فرامی گیرد، گویی در مسیر تونل زمان به سرعت نور به گذشته بازگشته ای.

- به گذشته ای دور، درست همین جا و همین نقطه که اکنون ایستاده ای، چشمانت را که به گذشته می گشایی در اوج این سفر، کوبه در قلعه را به صدا درمی آوری، انعکاس هیاهوی مستانه کودکان قلعه گوش تو را نوازش می دهد، بوی خوشه های طلایی گندم زار اطراف قلعه و درختان سبز و سربه فلک کشیده در اطراف قلعه که چون نگینی این بنای باعظمت سازه دست انسانی را تنگ در آغوش گرفته اند، تو را مشتاق تر برای سیر به این بنا در دل تاریخ می کند.

صبح بخیر تلألو نورخورشید صبحگاهی به تک تک اهالی قلعه، صدای زنگوله گوسفندان روانه به چرا، نغمه برزگر داس به دست خوشه چین، صدای دفه زنان قالیباف، بوی عطر نان محلی، بوی خوش جالیز و باغ های سیب و انگور، خنده دخترکان شاد گیسو بافته با چارقدی از بته جقه و پیراهنی چین دار از گل های نسترن به تن، کوزه به دست روانه به سمت جویبار، صدای رفت و آمدهای مردان دلیر اسب سوار، قامت استوار نگهبانان ایستاده بر برج قلعه و شیطنت ستاره ها در آسمان بی نقاب شب، همه و همه به یکباره از گذشته ها مهمان خیالت شده و جان می گیرند.