از گاندو تا خانه امن / ژانر پرطرفدار امنیتی در ایران چه کمبودهایی دارد؟

همه ما در طول تاریخ، داستان ها و اخبار گوناگونی درباره فعالیت های تروریستی و اقدام علیه امنیت ملی شنیده ایم.

سال های اخیر در پی عملیات های تروریستی متعدد در کشور های منطقه و ایران، - این فیلم که به سبک معمایی_هیجانی و در فضای جنگ ساخته شده است، روایتگر نحوه و چگونگی دستگیری عبدالمالک ریگی توسط نیرو های امنیتی ایران است که به عنوان بهترین فیلم در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر، بیانگر تکامل و پیشرفت سینمای ایران در ساخت ژانر امنیتی با ظرافت و ترکیب بندی های فوق العاده است.

فیلمی که می تواند نقطه ی عطفی برای پیشرفت ها و موفقیت های بعدی در چنین تولیداتی با موضوعات متنوع باشد که سبب تقویت حس ملی گرایی در مخاطب می شود.

مدت زمان پخش فیلم های سینمایی نسبت به سریال ها موجب می شود تا داستان فیلم به حاشیه نرود و موضوعات خسته کننده و تکراری باعث دلزدگی مخاطب نشود.

اما همین متمرکز بودن جریانات و زمان کم برای بیان هدف اصلی ساخت فیلم حالت سفارشی بودن فیلم ها را نسبت به سریال به مخاطب القا می کند.

در حقیقت در فیلم برشی از یک ماجرا را شاهد هستیم که با اغراق بیشتری ساخته می شود.

ایران حرفی برای گفتن دارد ترور، اقدام علیه امنیت ملی و ناآرامی های سیاسی و امنیتی، واژه هایی هستند که از سال های دور همنشین ایران بودند.