مرگ سبز! /تیغ ویلاسازان و خوش نشینان بر گلوی کشاورزی

دیوارهای بتنی، تخریب باغ ها و مزارع کشاورزی و سرانجام رویش ویلا، واقعیت تلخی است که دشت های حاصلخیز و باغ ها را در مناطق خوش آب و هوا، یکی پس از دیگری می بلعد.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از تبریز، خرید خانه باغ توسط شهروندان تبریزی این روزها به بحث مجالس و نقل محافل تبدیل شده و زبان به زبان و خانه به خانه می گردد.

دیوارهای بتنی، تخریب باغ ها و مزارع کشاورزی و سرانجام رویش ویلا، واقعیت تلخی است که دشت های حاصلخیز و باغ ها را در مناطق خوش آب و هوا یکی پس از دیگری می بلعند.

کارشناسان معتقدند، ساخت و ساز ویلا در مزارع و باغ ها و سپس قلع و قمع آنها، نوشدارویی پس از مرگ سهراب برای کشاورزی به شمار می رود، زیرا آن زمین حاصلخیز به ندرت به چرخه تولید و زراعت باز می گردد.

  تهدید گردشگری روستایی با ویلاسازی هر چند ویلاسازی از حدود 6 دهه قبل در باغات تبریز در زمانی که این کهن شهر به باغ شهر معروف بود، آغاز شد اما گستردگی آن در دو دهه اخیر و درست از زمانی که قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغ ها از تصویب مجلس گذشت، سیر صعودی به خود گرفت و به تدریج با آشکار شدن اهمیت زمین به حیاط خلوت زمین خواران تبدیل شد.

شیوع اپیدمی ویلاسازی در آذربایجان شرقی موجب شد که بسیاری از روستاهای خوش آب و هوای نزدیک به تبریز همچون هروی، بیرق، لیقوان، اندبیل، سیدآوا