گوگردهای مرگ آفرین در عسلویه

بسیاری افراد که ساعات طولانی در معرض گوگرد قرار می گیرند، به برونشیت و سرفه های متعدد و ناراحتی های تنفسی مبتلا می شوند.

آسم شایع ترین مشکل تنفسی و از بیماری های مزمن ریوی بر اثر تنفس گوگرد است که باعث تحریک راه های هوایی و سرفه، خس خس سینه، گلودرد و کوتاه شدن حجم تنفس می شود.

دی اکسید گوگرد سنگین تر از هواست و اگر بدن در محیطی بسته و مملو از آن قرار بگیرد، حتی می تواند باعث خفگی و مرگ شود.

در مبتلایان به آسم، قرار گرفتن در معرض گوگرد، علاوه بر این که می تواند باعث سفتی ماهیچه های ریه در آن ها شود، ممکن است باعث بروز واکنش های آنافیلاکتی شود که جان آن ها را به خطر می اندازد.

ترکیب دی اکسید گوگرد با دیگر آلاینده های هوا ممکن است حتی بیماری های قلبی را هم به دنبال داشته باشد.

بسیاری از کارگران معدن که در معرض دی اکسید گوگرد قرار دارند، دچار اختلالات چشمی و تنفسی، برونشیت مزمن و اثرات سینوسی مزمن می شوند.

گوگرد همچنین با اثر روی چشم ها، ممکن است تاری دید ایجاد کند.

تماس پوست با دی اکسید گوگرد، درد، قرمزی و ایجاد تاول های پوستی را هم به ویژه در غشاهای مخاطی به دنبال دارد.

گوگرد زمانی که در حجم بالا استنشاق شود، می تواند منجر به مرگ سلول های مغزی و در نهایت آسیب های مغزی شود.