همواره با افتخار می گویم که غساله هستم

ابتدا به نیت تغسیل 7 نفر آمدم که برایم شغلی قشنگ و آرامبخشی بنظر آمد و 10 سال است که پابند شده ام.

- یکی از مشاغلی که علی رغم تاثیرگذاری بسیار در جامعه، اما در تقویم روزی به نام آن و قدردانی از شاغلان این عرصه ثبت نشده، غسالی است.

برای گفت وگو با غسالان شاغل در آرامستان شهرداری رشت، راهی باغِ رضوان شدم.

باغِ رضوانی که بر خلاف معنایش ناخودآگاه غم تلخ فراق عزیزی را یادآور می شود و یا مرگ را جلوی چشمان مان می آورد.

در مسیر به سوالات گوناگون فکر می کردم.

مهمترین مورد این بود که چرا نگاه مان به مرگ با ترس، وحشت و غم همراه است؟! چرا از دیدگاه اجتماعی شغل غسالی هنوز که هنوز به عنوان یک شغل شریف مورد پذیرش عموم قرار نگرفته است؟! زمانی که رسیدم علی رغم هماهنگی های از پیش به عمل آمده برای مصاحبه تصویری، متاسفانه بنابر دلایلی شرایط انجام مصاحبه تصویری فراهم نشد و حتی از 6 بزرگوار شاغل در بخش غسالخانه فقط دو نفر حاضر به مصاحبه شدند که برای حفظ احترام، اصرار بیش از این جایز نبود.

وقتی به جلوی ساختمان عروجیان محل تغسیل متوفیان رسیدم، آمبولانس منتظر بود تا فرد متوفی را به محل تدفینش انتقال دهد؛ به علت اینکه غسالان مشغول تغسیل چند متوفی بودند باید مدتی را منتظر می ماندم به همین دلیل به دفتری که مقابل ساختمان عروجیان بود، رفتم.