دلنوشته شهروند بمی در هفدهمین سالگرد زلزله

یکی از شهروندان شهرستان بم به مناسبت هفدهمین سالگرد زلزله این شهرستان دلنوشته ای منتشر کرده است.

- هفده سال است که از زمان وقوع زلزله هولناک بم گذشته و جای خالی عزیزانمان در بین ما خالی است و هنوز جای خالیشان را حس می کنیم .

به گزارش جماران به نقل از ایرنا، در سالروز زلزله بم دلنوشته یک شهروند بمی را مرور می کنیم که با این جمله آغاز شده است: عزیزان خفته در خاک به گوش باشید صدای منو می شنوید ؟ اگر بودید چه خنده ها و لحظه های شادی را با هم می گذراندیم ولی حالا که نیستید چه داغی بر دلمان نشسته که تا ابد از صفحه روح و جانمان پاک نخواهد شد .

در آن صبح سرد کسانی که خواب بودند رویاهایشان برای همیشه جاودان ماند و آنها که ماندند کاشانه را از دست دادند و چه دخترانی که بسان رقیه بی پدر شدند؛ چه خواهرانی چون زینب داغ از دست دادن برادر به دل کشیدند و چه پدرانی چون حسین بن علی پسرانشان بر روی دستانشان جان دادند .

آری در آن سپیده دم حنجره خوش صدای ایرج بسطامی در میان آوار برای همیشه خاطره ای ماندگار شد و نخل های مغرور و سر به فلک کشیده بم هراسان از غرش زمین به دنبال تکیه گاهی بودند .

درست پنجم دی ماه 82 بود که ارگ پرصلابت و چندهزارساله بم در میان آوار گم شد و تاریخ در خستگی زمان جا ماند.