تشریف بیاورید خیابان عین الدوله!

ما ایرانی ها بعد از ابربحران هایی مثل جنگ و طاعون و قحطی به کجا پناه می بریم؟ - به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، ابراهیم افشار، روزنامه نگار، در روایتی تک نگارانه در روزنامه ایران نوشت: ما بعد از هر جنگ، هر طاعون، هر قحطی و هر خشکسالی آدم دیگری شده ایم.

یا به افیون پناه برده ایم، یا در فکر یکجور مال اندوزی وحشتناکی از زار و زندگی افتاده ایم، یا به موسیقی سیاه و ادبیات خاکستری پناهنده شده ایم.

ما مردمانی بسیار رمانتیک و نازک دل بودیم که اکثریت الیت ها و روشنفکران مان معمولاً بعد از هر جنگ جهانی، کودتا یا وبای ویرانگری چنان پای مکاتب نهیلیستی، مخمور و اخته شده اند که با این ابَرجرثقیل ها هم نای بلند شدن نداشتند.

ما این جور وقت ها به پیاله خانه چرک و کثیف مامان آش پناه بردیم.

و با نُت های اندوهبار و مردافکن هر گارمانی اشک مان تبدیل به دریای مازندران شده است.

لابد دلایل جامعه شناسی و روانشناسی اجتماعی و مردم شناسی عجیب و غریبی دارد این که چرا در دویست سال گذشته بعد از عبور از گردنه های صعب العبور هر بحران بزرگی تا مدت های مدیدی آن همه کرخت و لال و تسلیم بوده ایم اما با این شناخت ناقصی که از نسل های جدید دارم به نظرم آنها اهل زدن به سیم آخر باشند و با وجود کم سالی شان آن قدر بحران ها از سر گذرانده اند که دیگر به بحران می گویند قاقالی لی.