چند پرسش پیرامون شعر و نقد شعر

جشنواره های ادبی، چه شعر و چه داستان، جای کسانی خالی است که در زمان های مختلف به مسایل طرح شده پاسخ داده اند.

اما چرا کسانی امثال فرهادپور، - کمالی، سطوتی قلعه و نجفی که با ترجمه، تألیف، نقد، نظریه پردازی و تحلیل مدام به کار اقدام کرده اند نباید شرکت داده شوند؟ جای منتقدانی مثل افراد ذکر شده کجا است؟ این شاعر و منتقد ادبی در گفت وگو با ایسنا اظهار کرد: کافی است به کتاب مانیفست خاموشان رجوع کنیم تا ببینیم به یکی از مهمترین بحث های دوران معاصر چگونه اهمیت داده شده است.

به راستی پاسخ به کتاب سطوتی قلعه به نام تولید جمعی شعر و کمال ژنریک چه شد؟ کتابی که حالا به چاپ دوم رفته است.

او ادامه داد: کتاب فرهادپور با نام شعر مدرن چطور؟ جالب است که مقاله هامبورگر (سال 1956) و تناقضات مدرنیسم (سال 1369) نوشته شده اند؛ یکی ترجمه است، شامل مقاله هامبورگ و دیگری تالیف.

می توان همین بحث را به حوزه های دیگری هم بسط داد.

مرید خاطرنشان کرد: رجوع کنیم به مجموعه ارغنون و ترجمه ها و تالیف ها را بخوانیم.

جای منتقدان جدی در داوری های شعر و داستان کجا است؟ با دعوت از آنها می توان تکانی به شعر و ادبیات داد.

همین جا به سنبل دل هم شادباش می گویم که با همان کتاب تندرکیا خود را و دغدغه هایش را به جامعه ادبی ایران شناساند.