از جاهل های «نژادپرست» دوری کنید!

ما می توانستیم در دل اروپا یا آفریقا به دنیا بیایم.

می توانستیم تُرک باشیم یک کُرد.

چرا باید سر مسئله ای که در انتخاب آن اختیاری نداشتیم، با هم بجنگیم و همدیگر را تحقیر کنیم؟ - عصرایران؛ مصطفی داننده- ما آدم ها چقدر عجیب هستیم.

چه مسائلی را موجب برتری خود نسبت به دیگران می دانیم؛ آنهم در زمانی که دنیا به اندازه یک تبلت و یا گوشی تلفن همراه کوچک شده است.

مثلا هنوز حتی برخی در قامت رییس یک کشور، داشتن یک نژاد و یا یک زبان را نشان برتری نسبت به دیگران می دانند.

واقعا اینگونه آدم ها از بمب خطرناک تر هستند چون براساس جهل زندگی می کنند.

فکر نکنیم جهل در همان روزهایی که حضرت محمد با زنده بگور کردن دخترها مخالفت می کردند، دفن شد؛ نه، داستان جهل همیشه ادامه دارد و در سال هایی که ما هم نیسیم، جهل هست و می تازد.

یک نشانه جهل را ببیند.

هنوز که هنوز است در همین ایران خودمان، اهل تهران بودن نشانه فخر است.

دهاتی بودن یک برجسب تحقیر آمیز است.

همچنان اگر کسی لهجه داشته باشد یا به زبان محلی خودش با تلفن صحبت کند، مورد تمسخر قرار می گیرد.

تفاوت انسان های عقب افتاده که نژاد و یا زبان را عامل برتری نسبت به دیگران می دانند را با هانریش بُل نویسنده کتاب عقاید یک دلقک ببینید.