التیام زخم های آمریکا

هرچند ایالات متحده همچنان قدرت نظامی و اقتصادی مسلط جهان و نیز یک نیروی فرهنگی بزرگ باقی می ماند، اما دیگر قدرت صاحب هژمونی نیست.

این کشور دیگر نمی تواند سمت و سوی روابط بین المللی را دیکته کند.

- گروه غرب از نگاه غرب خبرگزاری فارس: در سال 1998 وزیر امور خارجه وقت مادلین آلبرایت در عبارتی معروف ایالات متحده را به عنوان کشوری واجب و ضروری توصیف کرد و گفت: ما سربلند ایستاده ایم و بیشتر از سایر کشورها آینده را می بینیم.

دو دهه بعد ایالات متحده همچنان کشوری واجب و ضروری هست.

با این حال به جای دیدن آینده، این اواخر به نظر می رسد که چشم های خود را بسته است.

آیا پیروزی جو بایدن در انتخابات ریاست جمهوری ماه جاری به این معناست که آمریکا بار دیگر در حال گشودن چشم های خود است؟ یک چیز روشن است: اگر دونالد ترامپ برای بار دوم رییس جمهور می شد، سرنوشت آمریکایی که آلبرایت توصیف کرده تعیین می شد.

آمریکایی که مدت هاست بر شالوده نظم بین المللی لیبرال بنا شده –که  اصول همه شمول تعریف شده در منشور آتلانتیک سال 1941 آن را شکل داده بود – یک بار و برای همیشه نابود می شد.

با این حال ریاست جمهوری عنقریب بایدن به هیچ وجه به معنای تضمین بازگشت به رهبری آمریکا و دورنمای گذشته نیست.