فضای سایبر چقدر به رنگارنگ شدن سینما کمک می کند؟

به گزارش سایت قطره و به نقل ازگروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، مشکل سینمای ایران، ضعف در فیلمنامه است ، گزاره ای تکراری که بیش از یک دهه از صرف آن در بیان و قلم منتقدان می گذرد.

- ، مشکل سینمای ایران، ضعف در فیلمنامه است ، گزاره ای تکراری که بیش از یک دهه از صرف آن در بیان و قلم منتقدان می گذرد.

بله! این گزاره صحیح است، اساسا نه فقط در فیلمنامه که در رمان هم در روی همین پاشنه می چرخد، حتی در ترانه سرایی! اما شاه کلید گزاره بالا را در اسم رمز قصه باید جست وجو کرد، قصه گویی، داستان پردازی! مدت هاست که عنصر قصه گویی در موازنه معادلات محصولات رسانه ای ما نایاب شده است.

چرایی تراژیک حذف قصه از مختصات سینما و تلویزیون ما، یک چندگانه 120 دقیقه ای است، آنقدر که هزارتو تنیده ایم که مبادا انحصار خدای ناکرده خدشه بردارد! مبادا یک تازه نفس جا را برای آقاجون های فعلی سینما تنگ کند، نه! دفتر مشق قلم فرسایی، آن هم با طرح جلد فیلمنامه، به این زودی ها به انتها نمی رسد؛ داستان پردازی در هالیوود، بالیوود، چاینیوود و مابقی خرده وود ها با آن حجم وحشتناک تولید هنوز می تازد، چه برسد به سینمای ایران که تا امروز یک دفتر 100 برگ را هم مشق نکرده است! این دایره بسته فیلمنامه نویسی اگر شعاع بیشتری نیابد به قول بورس باز ها بازار عمق پیدا نمی کند، معدود نویسنده های خوب دایره حال حاضر ب