کاری که در اسارت شوخی بردار نبود

کار فرهنگی در دل دشمن اصلا موضوع شوخی برداری نبود، زمانی که منافقین می آمدند برای سخنرانی، کار فرهنگی بچه ها این بود که ظاهراً یک احترامی می گذاشتند اما یک گوش در و یک گوش دروازه می شد و حتی المقدور از تنش جلوگیری می کردند یعنی با تقیه و محترمانه با مخاطب .

- کار فرهنگی در دل دشمن اصلا موضوع شوخی برداری نبود، زمانی که منافقین می آمدند برای سخنرانی، کار فرهنگی بچه ها این بود که ظاهراً یک احترامی می گذاشتند اما یک گوش در و یک گوش دروازه می شد و حتی المقدور از تنش جلوگیری می کردند یعنی با تقیه و محترمانه با مخاطب خبیث خود برخورد می کردند.

به گزارش ایسنا، علی اصغر رباط جزی از آزادگان دوران هشت سال دفاع مقدس و نویسنده کتاب خاطرات زندان موصل روایت می کند: من در کتاب خاطراتم تلاش کرده ام که بخشی از آن کارستان برادران خود را به تحریر درآورم.

در اسارت کارهای فرهنگی در حد اعلای خود با غیرتی که بچه ها داشتند، با استفاده از ابتدایی ترین ابزارها برای انتقال مفاهیم و برگزاری مراسم ها و برنامه ها، اجرا می شد.

تئاتری که باید مثلا دو ساعت طول می کشید در اسارت گاهی اوقات سه چهار ساعت طول می کشید به خاطر این که مدام دشمن به آسایشگاه ها سرکشی می کرد و اسرا باید همه چیز را جمع می کردند و دوباره برای ادامه تئاتر می آوردند.