چرا کوربین تحمل نمی شود؟

بسیاری دیگر از حمایت های جرمی کوربین ازحقوق فلسطینی ها، و انتقاداتش از سیاستهای اسراییل چیزی نبود که به مذاق لابی صهیونیست در انگلستان خوش بیاید.

- پایگاه خبری جماران: حزب کارگر زمانی نماینده طبقه کارگر با خواست های برابری طلبانه بود، اما بعد از شکست های پیاپی اش به رقیب سنتی اش در طول 18 سال، بین سالهای 1997-1979، قدم به قدم از ارمان های ابتدایش فاصله گرفت، و به نسخه ای بدلی از رقیب خود، یعنی محافظه کاران، تبدیل شد.

در سال های بعد نیز حزب به سرعت به مجمعی از بلریسم ها (طرفداران تونی بلر رهبر حزب کارگر، و نخست وزیر انگلستان در سالهای 1997-2007)، و برونیسم هایی ( طرفداران گردن برون، رهبرحزب کارگر و نخست وزیر انگلستان در سالهای 2007-2010) بدل شد که هیچ ابایی از اعلام تمایلات راست گرایانه اشان نداشتند.

بلر در همان سالهای ابتدایی حضورش بند چهار اساسنامه این حزب را که تعهدی اشکار به سیاست های سوسیالیستی بود حذف کرد، و در مانیفستی که برای انتخابات 1997 ارایه داد، به جای تاکید بر ملی سازی صنایع، بر ادامه سیاست های اقتصاد بازار آزاد حزب محافظه کار که به تاچریسم شناخته می شد، تأکید کرد.

مشارکت دولت بلر در جنگ عراق که به کشته شدن دست کم 134 هزار عراقی غیرنظامی منجرشد (در تخمین مجله لنست این عدد بیش از 600 هزار می باشد)، نقطه اوج دگردیسی این حزب بود، ح