چلنگری؛ هنری ماندگار اما فراموش شده

چلنگرها از درآمد بسیار کم این شغل در بی رونقی می گویند، درآمدی که حتی کفاف هزینه رفت و آمد و حتی مواد اولیه را نمی دهد.

آنان تنها به خاطر اینکه دیگر نمی توانند پس از 50 تا 60 سال زندگی کردن با این شغل از آن دست بکشند، - ایسنا/خراسان جنوبی چلنگرها از درآمد بسیار کم این شغل در بی رونقی می گویند، درآمدی که حتی کفاف هزینه رفت و آمد و حتی مواد اولیه را نمی دهد.

آنان تنها به خاطر اینکه دیگر نمی توانند پس از 50 تا 60 سال زندگی کردن با این شغل از آن دست بکشند، از این حرفه جدا نمی شوند.

چلنگری یعنی آهنگری سبک و محلی که در آن اشیاء سبک وزنی مانند میخ طویله، میخ سرکج، نیم ذرع بزازی، انبر و سیخ و سه پایه ی آهنی، زنجیر و سیخانک، قلم، سنبه، منقل آهنی، چفت وریزه، تملیک، اسکنه، مقار، درفش، جوالدوز و امثال این ها می ساختند.

چلنگرها معمولاً تنها و بدون شاگرد کار می کردند.

از جمله کارهای دیگر این چلنگران، ساختن انواع نعل بود.

از نعل های کوچک و نعل های سوراخ دار میخ خور تا نعل های سه پایه میخ سرخود.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، کوچه پس کوچه های شهرهای تاریخی چون سرایان را که در خراسان جنوبی رد کنی، به بازاری تاریخی می رسی، بازاری که به نام میثم مشهور است و در آن کارگاه های چلنگری را می بینی که انگار غبار زمانه بر روی آن ها ننشسته، آن ها هنوز عطر قدیم را می دهد.