روایتی متفاوت از شهادت حاج آقا مصطفی خمینی و رساندن خبر به امام

حاج آقا مصطفی به شهادت رسیده بود و هیچ کس به خودش اجازه نمی داد که این خبر را به امام برساند تا اینکه.

- اشاره و اینگونه نقل خاطره کرده است: من همیشه صبح ها بعد از نماز صبح به حرم مشرف می شدم، ‎عرض سلام می کردم، زیارتی می خواندم و برمی گشتم.

در راه بازگشت از حرم ‎صبحانه ای برای بچه ها تهیه می کردم و به منزل می آمدم.

بچه ها صبحانه را می خوردند و ‎ ‎ به مدرسه می رفتند من هم به دنبال درس و کارهای دیگرم می رفتم.

برنامه معمولم این ‎ بود.

در یکی از صبح ها وارد مغازه ای شده بودم تا برای صبحانه پنیر تهیه کنم، آقا سید ‎حسین، آقازاده مرحوم حاج آقا مصطفی را دیدم که به سرعت داشت می رفت.

.

گفت: پدرم حالش به هم خورده و ‎در بیمارستان است.

آن سوی کوچه هم خانمی عبور می کرد که با آقا سید حسین بود.

‎ ‎ احساس کردم خانم حضرت امام است که به او بی بی می گفتند.

ایشان هم به طرف بازار رفت تا تاکسی سوار ‎شود و به بیمارستان برود.

من نان و پنیر برای صبحانه تهیه کردم و به منزل آمدم.

دلم شور می زد.

نتوانستم ‎ ‎ صبحانه را در منزل باشم.

به خانواده گفتم: شما بچه ها را راه بینداز من رفتم.

به سرعت ‎خودم را به سرِ بازار رساندم.

آنجا یکی از دوستان را دیدم با او یک تاکسی گرفتیم و ‎ ‎ به طرف بیمارستان رفتیم.