درباره خلع ید و تصرف عدوانی چه میدانید ؟

دعوای خلع ید، دعوایی می باشد که موجب آن خواهان به استناد مالکیت خود خواستار رفع تصرف خوانده از ملک مورد ادعا میگردد.

از خصوصیات ضروری که مرجع قضایی طبق آن حکم خلع ید را اثبات می‌نماید می‌توان موارد زیر را نام برد: مالکیت مدعی مالک مدعی می‌بایست مالکیت خود را به اثبات برساند در غیر این صورت دعوی غیرقابل پیگیری‌است.

با رجوع به ماده 22، 46 و 48 قانون ثبت و خصوصا رای وحدت رویه شماره 672 مورخ 1 / 10 / 1383 ثبت مالکیت تنها به صورت سند رسمی است و نه سند عادی (قولنامه یا مبایعه نامه) و مطابق با رأی وحدت رویه فوق خلع ید از اموال غیر منقول فرع بر مالکیت [رسمی] است.

تصرف عدوانی تصرف عدوانی یکی از دعاوی رایج و در دادگستری میباشد و به معنای آن است که خواهان ادعا دارد که ملک توسط خوانده به طور غیر قانونی و بدون رضایت وی از ید او خارج شده است.

در دعوای تصرف عدوانی حقوقی فقط اثبات سابقه تصرف کافی است و نیازی به اثبات مالکیت (عین و منافع) نیست همین که سبق تصرف خواهان و لحوق تصرف خوانده و عدوانی بودن تصرف ثابت شود کافی است اما در شکایت تصرف عدوانی کیفری که طبق ماده 690 قانون مجازات اسلامی مصوب سال1375 که در زیر مطرح می‌شود اختلاف نظر وجود دارد عده ای مالکیت را شرط می دانند اما عده دیگری فقط سبق تصرف را کافی می دانند که رویه قضایی نظر اول یعنی اثبات