«می شد جلوی این جنگ را بدون شلیک یک گلوله گرفت»

کمتر کسی است که نام «چرچیل» به گوشش نرسیده باشد یا نداند که صاحب این اسم با «سیاست» پیوند عمیقی دارد.

- کمتر کسی است که نام چرچیل به گوشش نرسیده باشد یا نداند که صاحب این اسم با سیاست پیوند عمیقی دارد.

احتمالاً هرگاه خواسته ایم از سیاستمدار بودن کسی تعریف کنیم نام او را در توصیفش به کار برده ایم؛ با این همه اما بعید نیست از تأثیرگذاری سخنرانی های مشهور و تاریخ سازش بی خبر باشیم یا حتی کوچک ترین اطلاعی از بیماری روانی و لکنت زبان او نداشته باشیم چرا که همواره برایمان در پسِ ظاهری جدی و چهره ای مصمم با لبخندی تصنعی بر لب، کلاه سیلندری بر سر، کت وشلوار فراک بر تن و سیگار برگ در دست، آن هم درون قابی سیاه وسفید تداعی شده است.

وینستون چرچیل (Winston Churchill)، همانطور که شنیده اید و می دانید، سیاست مداری انگلیسی بود که توانست در بحبوحه جنگ جهانی دوم و در شریطی که حاکمان برای چشیدن طعم شیرین پیروزی کام مردم را تلخ می کردند، چهره نسبتا محبوبی از خود به جای بگذارد.

او آنقدر در نقش آفرینی های بازی سیاست قدرتمند ظاهر می شد که خوب و بد باطنش از نگاه مردم، چندان مهم تلقی نمی شد.

چرچیل نقشش را از بر بود و می دانست چطور بازی کند و کجا از پشت پرده خارج شود تا صحنه را به تسخیر خود درآورد، تمامی تماشاگران را مبهوت خویش سازد و نمایش را طوری پیش ببرد که �