غم زمانه خورم یا فراق یار کشم؟

من و تو که هیچ از چشم انتظاری نمی دانیم، چگونه می توانیم قدر دان این فداکاری ها باشیم؟! اگر مادر شهید می تواند شفاعت امام عزیزمان را بکند، چه حقی بر گردن ما مردم و مسئولین دارد؟! نمی دانم که چگونه باید پاسخگویشان باشیم اما همی دانم که اگر نظر رحمتشان .

- اگر مردان خیالشان نسبت به خانواده راحت نباشد، به جنگ نمی‌روند مگر به صورت ماشینی و کامپیوتری؛ اما مردی که تقویت روحی داشته و زن را حامی خود بداند، به جنگ می‌رود؛ مگر کم زجر کشیده‌اند مادران و همسران شهدا؟!به گزارش سایت قطره و به نقل از«تابناک»؛ درد بی‌پدری کودکان را چه کسی تصور می‌کند؟ همسر شهیدی می‌گوید سه سال فرزندم را در آغوش کشیده سر کوچه می‌رفتم تا بچه در انتظار آمدن پدر‌ به خواب برود؛ سپس او را به رختخواب منتقل می‌کردم.

پس از سه سال کم کم به بچه فهماندیم که پدرش شهید شده و دیگر باید برای رفع دلتنگی بر سر قبر بابا برود.

ما برای خانواده شهدا می‌نگاریم که همین افتخار برای شما بس که زمانی که عده‌ای محضر امام بودند، خانواده شهیدی وارد شد؛ چند مرد و چند زن.

مردان کنار صندلی امام و زنان روبه‌رو نشستند.

عکس شهید همراهشان بود.

امام ‌پرسیدند ‌آیا این شهید مادر هم دارد؟ گفتند بله.