سود هزار میلیاردی و تلاش برای تصاحب غول نساجی/ بدهکارانی که باز به یاد پلی اکریل افتادند

به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، بزرگ ترین تولیدکننده الیاف اکریلیک کشور که 35 درصد نیاز کشور را تأمین می کند از سال 1353 وارد چرخه تولید شد و پس از خصوصی سازی به دلیل انواع و اقسام مشکلات ساختاری از جمله تأمین مواد اولیه، قیمت محصولات، نیروی مازاد و ساختار نامناسب مالی و تولیدی رفته رفته با کاهش ظرفیت مواجه شد.

مشکل از آنجایی شروع شد که تولید شرکت پلی اکریل ایران از اوایل دهه 90 خصوصاً سال 94 و 95 به واسطه برخی مسائل از جمله هزینه های متورم، نرخ گذاری دستوری داخل شرکت، تأمین مالی پرهزینه و سوءمدیریت آشکار زیان ده شد تا جایی که زیان انباشته شرکت از 8 برابر سرمایه اسمی شرکت نیز فراتر رفت.

نفس های شرکت پلی اکریل با همه سابقه درخشان خود در صنعت کشور به شماره افتاد و دولت برای احیای این کارخانه 50 ساله با استقرار هیأت اجرایی، مستقیماً وارد عمل شد.

  غول خفته ای که بعد از 3 سال دوباره ایستاد فروردین 96 و پس از بارها تجمع و اعتراض آنچه دست کارگران را گرفت بیمه بیکاری بود، بیش از 2 هزار نفر از کارکنان آمادگی خود را برای استفاده از این بیمه اعلام کردند که تنها هزار و 200 نفر از آن ها زیر پوشش قرار گرفتند.

مهر ماه سال 1396 خبرهای امیدبخشی از پلی اکریل به بیرون درز کرد و حدود 800 نفر از کارکنان پلی اکریل به کارخانه بازگشتند.