راز «انشقاق ابدی» در اصلاحات/ دود نزاع اصلاح طلبان در چشم مردم

اصلاح طلبان اگر بخواهند بر سر سفره یک مانیفست واحد بنشینند، قبل از آن باید یک توافق نسبی داشته باشند اما پرواضح است چنین توافقی هیچوقت در اصلاحات شکل نمی گیرد.

- خبرگزاری مهر ، گروه سیاست؛ در آستانه انتخابات 2 اسفند 98 و با التفات به شکست احتمالی اصلاح طلبان در این انتخابات، برخی چهره های شاخص اصلاح طلبی که عمدتاً متعلق به طیف چپ اصلاحات هستند، مباحثی که بوی اغتشاش از آن به مشام می رسید را در مقابل ایده طیف راست این جریان یعنی قدرت محوری تحت هر شرایطی مطرح کردند.

سعید حجاریان، محمدرضا تاجیک، مصطفی تاج زاده، عبدالله ناصری و اعضای شاخص حزب اتحاد ملت که عمدتاً برخاسته از حزب منحله مشارکت هستند، شاخص ترین اصلاح طلبانی هستند که بر طبل جامعه محوری (بخوانید اغتشاش یا شورش!) می کوبند و به برخی از تکنوکرات های دوم خردادی و برخی کارگزارانی ها به خاطر اصالت بخشیدن به قدرت سیاسی خرده می گیرند.

با این حال برخی حوادث اخیر از جمله یادداشت فوق الذکر به قلم حجاریان نشان می دهد که فقدان یک مانیفست واحد اصلاح طلبی تناقضات فاحش در میان جریان اصلاحات را به همراه داشته است، اگر چه عکس این موضوع نیز صادق است؛ یعنی اختلافات و تناقضات سبب شده تا رسیدن به یک مانیفست واحد امری محال به نظر بیاید.