بیماری ام اس چیست؟

ام.

اس یک بیماری اتوایمیون است بدین معنا که سیستم ایمنی بدن به بافت های خودش حمله می کند.

چنین فرایندی میلین را از بین می برد، غشاء چربی که فیبرهای عصبی مغز و نخاع را پوشانده و از آنها محافظت می کند.

- تست و آزمایش مخصوصی برای تشخیص ام.

اس وجود ندارد.

نهایتاً تشخیص بر اساس حذف و رد دیگر بیماریها و شرایط ایجاد کننده علائم مشابه صورت می گیرد.

غالباً پزشک به دنبال آزمایشات زیر، ام.

اس را تشخیص می دهد:آزمایش خون: آنالیز خون کمک به حذف و رد برخی عفونت ها و بیماریهای التهابی با علائم مشابه ام.

اس می کند.

بیرون کشیدن مایع نخاعی (پونکسیون کمر): در این فرایند، پزشک یا پرستار جهت آنالیزهای آزمایشگاهی، نمونه کوچکی مایع مغزی نخاعی را بوسیله ی پاراسنتز از کانال نخاعی فرد بیرون می کشد.

این نمونه می تواند نمایانگر شرایط غیرنرمال مرتبط با ام.

اس همچون سطوح غیرنرمال سلول های سفید خون و یا پروتیین ها باشد .

همچنین این فرایند در رد عفونت های ویروسی و بیماریهای دیگر با علائم عصبی مشابه ام.

اس، کمک کننده خواهد بود .

MRI: در این تست از جریان های قوی مغناطیسی و امواج رادیویی برای تولید تصاویر دقیق از ارگان های بدن استفاده می کنند.

MRIآشکارکننده جراحات و آسیب های عصبی است، جراحاتی که نشانگر از دست دهی میلین ناشی از بیماری ام.