کودک، هوتک، سوتک!

درست در سرحدات 20 سال نخست قرن 21 تصویری قرن نوزدهی را متصور شدن شاید امری دشوار باشد و غیرملموس و تداعی ساختن و مجسم کردن و بیان داشتن شرح زیست آدمیان آن دوره دور نیز بود نامانوس؛ ولی ممکن است باورش سخت باشد برای آدمی در سده اخیر اما این قلم به اعتراف و صراحت بیان می‌دارد شرح زیر وصف حال اکنون کودکان کنج شرقی‌ترین جغرافیای ایران زمین است؛ سیستان و بلوچستان! کودک کودک لخت پا، تکیده، زرد رو با جامه‌ای مندرس و چاک ‌خورده از هر سو چون بیرقی بی‌اراده رقصان به دست باد در جنگ برای چنگ زدن و به دندان جویدن تکه نانی خشک در حدودات یک مخروبه که محل انباشت زباله‌هاست سرگردان و بی‌هدف رهاست در پی دیگر همسالان خویش یک به یک به قطار که بدون شک بی‌شباهت نیستند هر کدام ایشان به ظاهر از آن یکی! هوتک بله این یک تصویر واقعی از همان جایی‌ است که چندی است اکنون صحبت از کودکان آن به کرات و بسیار می‌آید به میان و روایت‌های هولناک این طفلان معصوم شده، شهره آقاق و نقل هر محافل که چگونه عضوی از بدن آنان طعمه گاندوها شده یا که غرق گشته‌اند در اعماق رودها، رودخانه‌ها یا اینکه گرفتار در لجن‌زارهای مرداب‌گونه‌ای به نام هوتک که حال شده قاتل هر کودک! نشان به آن نشان که اگر روزی و روزگاری نشانی از نشانی قتلگاه کودکان بلو