داغ سقای تشنگان کمر حسین (ع) را شکست

امام حسین (ع) با کمر خمیده به عباس نگریست و سپس در بالین او نشست و گریه کرد تا عباس به شهادت رسید.

نقل شده با صدای بلند گریه کرد و فرمود: «الان انکسر ظهری و قلت‏ حیلتی و شمت بی عدوی‏ / کنون پشتم شکست و رشته تدبیر و چاره‏ ام از هم پاشید، - شب تاسوعای حسینی بنا بر سنت تاریخی به حضرت عباس (ع)، برادر امام حسین (ع) تعلق دارد.

شجاعت ‏حضرت عباس ـ علیه‌السلام ـ در میان اصحاب امام حسین ـ علیه السلام ـ بی نظیر بود.

چگونگی شهادت او‌ و رجزهای او‌ و جهاد او با دست بریده، همه بیانگر اوج صلابت و شهامت اوست.

او تنها به سوی آب فرات رفت‌ و در برابر چهار هزار ‌تیرانداز قرار گرفت، صف آنها را با کشتن هشتاد نفر از آنها، درهم شکست و خود را به آب فرات رسانید.

مادرش ‌ام‌البنین علیها السلام در شهر خطاب به او می‏گوید: «لو کان سیفک فی یدیک لما دنی منه احد / اگر شمشیرت در دست‌هایت بود، کسی را جرأت نزدیک شدن به شمشیرت نبود».

روایت‏ شده، هنگامی که وسائل غارت شده از شهدای کربلا را به شام نزد یزید بردند، در میان آن‌ها پرچم بزرگی بود.

یزید و حاضران دیدند همه پرچم سوراخ و صدمه دیده ولی دستگیره آن سالم است، پرسید: این پرچم را چه کسی حمل می‌‏کرد؟ گفته شد: عباس بن علی ـ علیه السلام ـ آن را حمل می‌‏کرد.