فرزندِ زنده رود

28 مرداد روز جهانی عکاسی نبود و در این که امروز هست یا نه هم قطعیتی نیست.

29 مرداد برای ما تنها بهانه ای است برای آن که بگوییم: «آقایی که 32 سالِ پیش، - ایسنا/اصفهان 28 مرداد روز جهانی عکاسی نبود و در این که امروز هست یا نه هم قطعیتی نیست.

29 مرداد برای ما تنها بهانه ای است برای آن که بگوییم: آقایی که 32 سالِ پیش، با یک اشتباه پزشکی، مسیر زندگیِ کودکی را که برای درمان نزد شما آمده بود برای همیشه عوض کردی؛ آریا جعفری شما را بخشیده، از همان بچگی.

آخر او فرزندِ زاینده رود است زندگیِ هر آدمی مثل یک دفتر است؛ یک دفتر، پر از کلمه، تصویر، صدا و حتی عطر، که هیچ کس صفحات ابتدایی اش را به درستی به خاطر نمی آورد.

شاید اگر آن اشتباه پزشکی نبود، امروز برای روایت آنچه در این 32 سال بر آریا جعفری گذشته، نباید تا سه ماهگی اش به عقب برمی گشتیم؛ به زمانی که با یک تزریق اشتباه پای او آسیب دید و از رشد طبیعی بازماند.

او هم در ایران و هم خارج از کشور، پروسه درمان را دنبال کرده، چون عملاً پای راستش یک سوم پای چپ رشد داشته.

9 ساله بوده که پزشکان آمریکایی تشخیص می دهند اگر ورزشی را دنبال نکند، آن قدر ستون فقراتش کج می شود که مجبور است برای همیشه دنیا را نشسته، از روی ویلچر تماشا کند.