یک آزاده ی اردکانی: 3 بار پایم را در اسارت قطع کردند

«محمدرضا برزگر چاه افضل» آزاده ی اردکانی است که در اوج نوجوانی با پای مجروح به اسارت دشمن بعثی درآمد و این روزها به عنوان دهیار روستای زرخیرِ «چاه افضل» در شمالی ترین نقطه اردکان با دستانی پینه بسته به کشاورزی مشغول است.

- ایسنا/یزد محمدرضا برزگر چاه افضل آزاده ی اردکانی است که در اوج نوجوانی با پای مجروح به اسارت دشمن بعثی درآمد و این روزها به عنوان دهیار روستای زرخیرِ چاه افضل در شمالی ترین نقطه اردکان با دستانی پینه بسته به کشاورزی مشغول است.

از بچگی به سختی عادت کرده بودم به همین دلیل هم روزهای طاقت فرسای جنگ با عراق، برایم آنچنان سخت نبود، چرا که همه ی گرما خوردن ها در منطقه شلمچه و یخبندان های جبهه غرب را قبلاً در روستای کویر خودم تجربه کرده بودم.

با این حال از مجروحیت در دوران اسارت به عنوان سخت ترین دوران زندگی اش یاد می کند و می گوید: ترکش های فراوان در بدن و جراحات بی شمار در پایم، من را راضی به قطع پای مجروحم در اردوگاه دشمن بعثی کرد.

محمدرضا برزگر چاه افضل جانباز و آزاده ی سرافراز هشت سال دفاع مقدس که پایش در سه نوبت قطع شده است، در گفت وگو با ایسنا می گوید: در اوج درد و بی توجهی ماموران اردوگاه تکریت، تا عفونی شدن پا و چندقدمی شهادت رفتم، ابتدا مچ، بعد زیر زانو و سپس تا ران پایم را قطع کردند.